De-koincydencja w poezji. Analiza wiersza "El Puro No" Oliveria Gironda

Abstrakt

Artykuł stanowi próbę nowatorskiego odczytania poezji Oliveria Gironda – jednego z najwybitniejszych przedstawicieli argentyńskiej awangardy literackiej – poprzez pryzmat wyobraźni poetyckiej Gastona Bachelarda. Punktem wyjścia jest koncepcja de-koincydencji, rozumiana za François Jullienem jako odejście od zgodności i adekwatności w kierunku nowości i odkrywania nieznanego, która 
The Pure No (El puro no) z tomu In the Moremarrow (En la masmédula), będącego apogeum formalnych i semantycznych eksperymentów Gironda. Artykuł wskazuje na głębokie związki między twórczością poety a bachelardowską koncepcją czterech żywiołów, ze szczególnym uwzględnieniem ziemi. Ziemia – tradycyjnie kojarzona z żyznością i trwałością – zostaje w wierszu całkowicie odarta z tych właściwości i ukazana jako jałowa, martwa, niezdolna do podtrzymania życia. Girondo tworzy negatywną wyobraźnię materialną, przestrzeń skrajnej negacji: pozbawioną formy, substancji, nawet możliwości rozpadu. „Nie” staje się dominującą kategorią poetycką, przekształcając materialność ziemi w „nie-materię”, a czas – w „nie-czas”, zastygły i niezmienny. W tym ujęciu ziemia jawi się jako fundament poetyki radykalnej negacji.